Nataschas verhaal (mei 2003)

Hoi Christine,

Allereerst even mijn complimenten over dit fantastische initiatief van jou. Dit is de enige site over het uitstrijkje en de niet altijd gunstige uitslag daarvan waar ik wat aan heb. Na alle verhalen op jouw site gelezen te hebben durf ik bijna niet aan tekomen met mijn pap3a verhaal, maar ik zit met een vraag waar andere vrouwen die dezelfde ervaring hebben wellicht mee kunnen helpen. Mijn verhaal begon zonder dat ik het wist al twee jaar geleden. Ik ben in maart 2001 naar aanleiding van mijn eerste landelijke oproep (ik was 30 geworden) naar de huisarts gegaan voor een uitstrijkje. In het verleden had ik dit ook al eens laten doen en vond het onderzoek niet leuk, maar heb nooit problemen ervaren, dus ik ging er vrij nonchalant heen. Dit uitstrijkje was echter zeer pijnlijk en de bloeding duurdde ook behoorlijk lang. Na een paar weken belde ik voor de uitslag en kreeg na wat geaarzel van de assistente te horen dat het wel wat afwijkend was, maar dat er verder niets aan de hand was. Ik heb er vervolgens ook niet meer over nagedacht. Alles wat bij mij onder de navel onderzocht wordt is afwijkend, dus dat verbaasde mij niets. De jaren daarna had ik wel klachten m.b.t. veel afscheiding, tussentijdse bloedingen, maar ook dat was niets nieuws. Ik ben in september 2001 wel nog een keer naar de huisarts geweest omdat mijn menstruatie wel heel erg onregelmatig werd (2 maanden niet en toen om de twee wekne). Volgens de huisarts kwam dat omdat ik net een vrij zware reis achter de rug had en ik mijn lichaam daarmee uitgeput had. Dat klonk mij niet onlogisch in de oren en toen dat zich inderdaad weer herstelde heb ik ook daar verder niets achter gezocht In maart 2003 ging ik i.v.m. mijn kinderwens in een lesbische relatie naarde huisarts voor meer informatie. Inmiddels had mijn huisarts er een collega bij, waar ik die dag terecht kwam. Deze keek verbaasd in mijn gegevens en zei dat mijn vorige uitstrijkje een pap3a uitslag had en dat ik nu toch echt een nieuw uitsrijkje moest laten maken. Dit heb ik direct laten doen (opnieuw zeer pijnlijk) en twee weken later belde zij voor de uitslag: opnieuw pap3a. Inmiddels was mijn nonchalance wel over, kan ik vertellen. Naast woede op de huisarts was het toch voornamelijk angst wat ik voelde. De week daarna kon ik gelukkig al bij de gyneacoloog terecht, omdat toevallig iemand net had afgezegd. Hij voerde een kolposcopie uit, maar zei al tijdens het onderzoek dat de azijn niets liet zien, en dat het dus voor hem tasten in het duister was. Het onderzoek leverde dan ook niets op. Zijn voorstel is nu om een lisbehandeling uit te voeren en te kijken of daar iets inzit. Nou ben ik zelf niet zo'n voorstander van snijden in mijn lichaam (tenzij het nodig is natuurlijk) en ik vroeg mij af of iemand iets meer weet over deze behandeling en of er geen alternatief mogelijk is. Ik hoop dat iemand mij kan helpen, want hoewel ik dus eigenlijk nog helemaal niets weet maak ik me toch best grote zorgen.

Nataschja (32 jaar)