Afgelopen dinsdagochtend 7 maart kreeg ik de uitslag PAP 4 nav een uitstrijkje. De gynaecoloog verzocht mij om diezelfde dag nog te komen. Dus om 16u in de stoel voor een colscopie of zo, hij knipte een klein stukje af. Dat wordt nu onderzocht en hiervan krijg ik aankomende dinsdag de uitslag in het ziekenhuis zelf. De arts zag nu al dat er wat onrustige cellen zaten aan de buitenkant vd baarmoedermond en dat dat op zich gunstig was en is. Ik begrijp er allemaal nog niet veel van, wat nou gunstig? Ben 32 jaar, toevallig net gestopt met roken afgelopen zondag, en heb altijd het plan gehad om oud te worden. Ik merk nu dat ik het vertrouwen even kwijt ben. Zit in angst. Ik lees de verhalen alhier en moet daarom soms huilen want maak me zo zorgen en lees: niet voor niets! Ik zie ook veel goede verhalen maar toch.... Ik tob al heel lang met blaasontstekingen, afgelopen jaar wel 7x, vroeger ook al veel. Heb al tijden geen goede afscheiding. ik ging ook met die klachten naar de huisarts maar deze heeft nooit benoemd dat dit in relatie kon staan tot eventueel baarmoederhalskanker. Zelf dacht ik aan een geslachtsziekte maar na vele testen bleek ik toch echt negatief. Dus liet het maar zo, zal wel bij mij horen, schaamde me nog steeds voor mijn afscheiding en legde nog steeds niet die link.... Kortom, ik zit aardig stuk. Het kan ook allemaal meevallen maar zit erg in onzekerheid. Ik had tot nu toe geen kinderwens maar nu opeens realiseer je je de eventuele gevolgen hiervan en dan kan het zijn dat je geen keuze meer kan maken. Vreemd, dan zou ik er opeens wel mee zitten. Nu is het mijn vrijwillige keus dat ik (nog) geen kinderen wil... Ik weet het, ik zou me nu hier niet over moeten buigen, even wachten op de uitslag maar alles spookt in je hoofd. Zelf was ik er redelijk nuchter onder maar door de schrikkerige reactie's uit mijn omgeving begin ik me nu ook druk te maken. En ook door de verhalen die ik hier lees. Ach, ik ga nog maar een rondje hardlopen en toch genieten van al het moois dat de Zeeuwse natuur hier te bieden heeft. Ik woon op Noord-Beveland. Zo gek, maar sinds de PAP 4 uitslag sta je weer even stil bij het leven, de waarde en de pracht, maak me even niet meer druk om kleine dingen die er eigenlijk niet toe doen. Terwijl dit normaal zo'n stempel kan drukken op van alles. Ben vorig jaar depressief geweest en heb nu zo iets van verdikkeme, ik moet nu genieten... Tijdens mijn opleiding HBO-SPH spraken ze wel eens over ziektewinst, een onzichtbare kracht die opeens van alles relativeert.
Bianca
Geen opmerkingen:
Een reactie posten