17 dec 2008

Marianne's verhaal (mei 2002, januari 2004, mei 2007)

Ik ben marianne een moeder van vier kinderen 39 jaar oud.
na enkele contactbloedingen, soms wel soms niet, heb ik de huisdokter bezocht. Op 2 januari een uitstrijkje laten maken, en 14 dagen later uitslag pap 3. Door naar de gyneacoloog. in het amc.begin februari, tijdens het micoscopies onderzoek, vond hij dat ik snel vloeide en dat het er ernstig uit zag. Drie biopten zijn er toen genomen, en zou dezelfde week nog horen, hoe en wat. op maandag geholpen en op vrijdag de uitslag telefonisch, wel ernstig zei hij, maar ook weer niet zo ernstig. u heeft een carcinoom in situ- Moest na vier weken op dagbehandeling komen voor een lisbiopt.Dat ging dus fout na operatie nabloeding gekregen van heb ik jou daar. 2 x narcose.. etc. veel bloed verloren. Volgende dag mocht ik naar huis, met rust en zorg. en moest vandaag 25 maart terug komen voor de uitslag.
En wat denk je een snelle agressieve vorm van baarmoederhalskanker. Moest gelijk longfoto´s laten maken, bloed prikken. Er is een afspraak gemaakt voor 3-4-2002 voor een kijkje in de blaas. Krijg ook een mri-scan.
Heb altijd mee gedaan aan het bevolkingsonderzoek, altijd pap 1. Rook niet, heb geen wisselende contacten. voel me een beetje in de maling genomen met de schijnheiligheid van 1 keer in de vijf jaar een utistrijkje is voldoende,,, niet dus..
ik hoop nog steeds op een goede afloop, want wil toch wel graag oma worden, en mijn kindetjes zien opgroeien, word ik dan toch gestraft vanwege dat ik meer dan twee kinderen heb??, ze zeggen dat je van meerdere kinderen krijgen een verhoogd risico-groep zit..
zucht,
ik hoop dat jullie mij weer een beetje moed geven, in de toekomst...
groetjes marianne

zo gaat Mariannes verhaal verder:
even een kort verslag, ik word binnen 1 maand geopereerd enwel de Weirtheim-okabayasi operatie. waarbij de baarmoeder lympfklieren boventop vagina en al het gezonde weefsel erom heen. het is wel degelijk een baarmoedertumor, maar welke niet met uitstrijkjes naar voren komt, omdat deze hoger op zit, dus je uitstrijkje kan goed zijn, omdat het niet de buitenkant van de baarmoeder betreft maar van binnenuit de baarmoederhals begint.
dus iedereen kan het hebben zonder dat het met de reguliere uitstrijkjes naar voren komt, lekker he´´´nu heb ik gelukkig klachten gekregen, maar sommige merken niks,en dan ben je mooi te laat.
hij hoopt toch dat het tot de baarmoeder beperkt is gebleven, maar dat moet de mri scan en blaasonderzoek uitsluiten, en de operatie natuurlijk. dan pas na tien dagen hebben ze alles wat ze hebben weg genomen bekeken en dan pas kunnen ze zeker zeggen of ik nog bestraald moete worden of niet...
ik moet zo´n 2 en een halve week in het ziekenhuis verblijven, en daarna weer leren plassen. omdat ze de blaas met alle zenuwen gaan lossnijden, heb ik kans dat er iets blijvend beschadigd.
ben inwendig onderzocht, extra en in ieder geval zijn mijn longen schoon. daargeen uitzaaiingen dus.
ga deze tijd tot aan de operatie nuttig besteden, en aan mijzelf spenderen en aan mijn weerstand werken, dus genoeg relaxen en rusten. zodat ik daarna maar snel mag genezen.
we houden jullie allemaal op de hoogte, de gyneacoloog die dus afgelopen maandag ons had verteld dat ik een uiterst zeldzame en zeer agressieve vorm van baarmoederhalskanker heb, krijgt dus op zijn kloten, van de Oncoloog want de gyneacoloog heeft ons een doomsenario voorgespiegeld welke niet klopt. volgens de Oncoloog, gaat het allemaal niet zo snel..en red ik het wel..
marianne

update (mei 2002):
hallo cristine
Ben terug uit het ziekenhuis, heb 15 dagen in het AMC gelegen, de operatie is succesvol verlopen,!! De tumor is verwijderd, en hoef verder niet bestraald te worden,!! Het was maar een lipje zei de chirurg chef de clinique...baarmoeder was schoon. gelukkig !!
Voel me verder redelijk,plassen gaat wel vanzelf maar nog erg moeilijk. Met lopen voel ik de vocht in mijn bovenbenen zitten, mar dat heeft tijd nodig, k lijk ook wel zwanger, zoveel vocht in mijn buik, maar dat komt doordat er veel lympklieren zijn verwijderd. Dat heeft tijd nodig weer een natuurlijke weg te vinden.
Ach ja komt tijd komt raad. De pijn is mij reuze meegevallen, ik heb 7 uur op de operatietafel gelegen, en kon zelf de twee dagen erna de morfine regelen, via een drukpomp, heb maar anderhalve dag gebruik gemaakt daarvan.
Mijn darmen kwamen goed op gang, maar omdat er weinig in zat, was het wel pijnlijk, de wond van de operatie helemaal niet. Het ging zo goed dat ze versteld stonden van mijn snelle herstel, maar de catheter moest toch minstens 14 dagen blijven zitten. Afgelopen maandag dus het goede nieuws gekregen, dat alles weg is, en er geen bestraling nodig is. Uitstrijkjes hoeft ook niet meer. Wel controle ,maar dat is verder alleen maar positief.
Het is me allemaal reuze mee gevallen! Dus voor een ieder die dit nog te gebeuren staat, kop op, het komt goed... Nu op naar een volledig herstel. In ieder geval alemaal nog heel erg bedankt voor alle lieve mailtjes, want daar heb ik heel veel steun aan gehad, en ook vele kaartjes in he ziekenhuis gekregen.
groetjes marianne

derde update (januari 2004):
daar ben ik weer, marianne Wilde even via dit mailtje laten weten, dat tot op heden alles goed gaat met mij,
Wel in de zomer last van lymfeoedeem,(waar ik dan steunkousen voor draag) na intensieve lymfeoedeemdrainage therapie gehad te hebben bij een huidarts, waar ik zelf achter ben gekomen dat dat bestaat dat is me nooit medegedeeld, dat help heel goed.voel nog steeds mijn blaas niet, maar loop gelukkig niet leeg.
Moet mezelf dwingen om de drie uur naar het toilet te gaan. Tot nu toe een tien met een griffel bij iedere kontrole.. Blijft spannend iedere keer weer.
Ik mail nu standaard met 2 lotgenoten en we hebben heel veel aan elkaar. Geestelijk heb ik steun nodig, want bij elk pijntje gaat nog steeds de alarmfase 1 in, maar dat zal nog steeds zijn tijd nodig hebben..!! [Het vertrouwen in mijn lichaam is nog steeds weg.
Aankomend 2 mei is het al weer 2 jaar na de operatie en volgens mijn arts in het AMC is de kans dat iets terug komt het grootst het eerste jaar en daarna aflopend, dus we blijven hopen. Ondertussen heb ik mijn leven weer opgepakt. En inderdaad leef ik nu en niet volgend jaar, dat is mijn motto, vroeger was je geneigd te zeggen als ik met pensieon ga, maar 1 ding is duidelijk, als je dit hebt meegemaakt, kijk je zover niet..
groetjes,
marianne

weer even een updatetje
Ben onlangs weer voor controle geweest en alles is okee, nog steeds kankervrij,De gyneacologe feliciteerde met met het feit dat het al ruim 2 jaar geleden was, de operatie.En dat dat een goed resultaat is tot nu toe.
Ben inmiddels ook weer fulltime aan het werk, met veel plezier.Tussen mijn oren blijft het volgens mij altijd zitten, maar daar word ik wel oud mee,
Voor iedereen die het nog allemaal moet ondergaan, houd moed......en blijf positief,
Groetjes van marianne

Update van Marianne’s verhaal door haar man Peter van mei 2007:
Op deze site staan een aantal verhalen van mijn vrouw MARIANNE DE BUSSERHelaas is er bij Marianne begin 2006 opnieuw kanker geconstateerd, het betrof nu eierstokkanker tumor 10x10 cm met uitzaaiingen naar een lymfeklier in de hals.Na behandeling in het AMC en daarna het AVL met diverse soorten chemo wat allemaal niet heeft geholpen is marianne op 30 oktober 2006 overleden.
Dit bericht plaats ik omdat misschien vele zich afvragen hoe het met marianne gaat, helaas dus....
Afzender
PeterVader 4 kids 20, 14, 12, 9

Geen opmerkingen:

Een reactie posten