Judiths verhaal (januari 2002)

Mijn naam is Judith en ik ben een 33 jarige moeder van een driejarig zoontje. In maart dit jaar besloot ik te stoppen met de pil, omdat een tweede kind wenselijk was. Ongeveer gelijktijdig kreeg ik last van 'contactbloedingen'. Denk hierbij vooral niet aan grote bloedingen, maar aan zeer, zeer kleine bloedingen (nauwelijks herkenbaar).
Eind juni heb ik dan toch maar eens de huisarts geinformeerd hij vroeg mij langs te komen voor een uitstrijkje. Dit uitstrijkje was zeer pijnlijk, en de huisarts zag een 'erosieplekje'. Na een week kreeg ik te horen dat het uitstrijkje mislukt was omdat het te bloederig was (logisch want ik had last van contactbloedingen). De huisarts wilde dit opnieuw doen. Op dat moment heb ik gevraagd of ik doorverwezen kon worden naar gynaecologie, de huisarts vond dit goed.
Na mijn zomervakantie, begin augustus op naar de gynaecoloog, en daar mijn klachten gemeld. Hij maakte ook een uitstrijkje en een vervolgafspraak voor over 4 weken!!!!!! Ondertussen had ik mijn ongerustheid nogmaals bij de huisarts gemeld, maar deze zei hetzelfde als ik dacht: indien er sprake is van een slechte uitslag dan wordt je eerder opgeroepen, ik bleef in de waan dat er sprake was van een infectie of bacterie.
Toen ik begin september bij de gynaecoloog kwam kreeg ik de PAP uitslag te horen: 3A, onrustige cellen, maar niet verontrustend. De gynaecoloog liet hier niet bij, omdat ik last had van contactbloedingen en stelde voor een kolposcopie te doen. Dit is een microscopisch inwendig onderzoek, waarbij tevens biopten worden afgenomen.
Op 17 september vond dit plaats op de polyklinische OK, en er werden onder plaatselijke verdoving 4 biopten genomen. De hoeveelheid biopten, de grootte van de biopten en de plaatselijke verdoving begonnen mij nu echt angst in te boezemen. Zou het dan mischien toch.............
Na een week kreeg ik een telefoontje van de afdeling gynaecologie. De arts wilde mij zo spoedig mogelijk spreken!!!!!. De volgende dag konden wij terecht en de uislag loog er niet om BAARMOEDERHALSKANKER. Dit was het enige wat werd medegedeeld, en wij werden doorverwezen naar het AZM.
De volgende dag kwamen wij in het AZM, op de afdeling gynaecologie/ oncologie. Op die afdeling gaat alles heel erg snel, er moesten scan, thoraxfoto, en bloed afgenomen worden. Een week lang leef je in grote onzekerheid of de tumor enkel in de baarmoeder zit, of ook nog elders in het lichaam......
Na een week was die uitslag goed. Er zou waarschijnlijk alleen een operatie plaatsvinden:
Operatie Wertheim op 23 oktober 2001.
De dag van ontslag in het ziekenhuis kreeg ik te horen dat alle snijvlakken van de operatie schoon waren en er geen positieve lymfklieren waren gevonden. EEN BETERE ONTSLAG KON IK MIJ NIET VOORSTELLEN
Ik ben nu bijna 3 maanden verder en sinds de afgelopen week kan ik zeggen dat mijn lichaan nu weer hetzelfde kan als voor de operatie. Geestelijk ben ik helaas een patient: kankerpatient.

Groetjes van Judith