17 dec 2008

Marijkes verhaal (januari 2003)

Mijn naam is Marijke, 35 jaar, getrouwd en moeder van een dochter van 9 jaar.


In Maart 2002 heb ik voor de 2e keer meegedaan aan het bevolkingsonderzoek. Op 13 maart een uitstrijkje laten maken en kon na 3 weken bellen voor de uitslag (had wel last van contactbloedingen, maar 12 jaar terug om dezelfde redenen een uitstrijkje laten maken en toen was het antwoord alles goed u heeft last van gekantelde baarmoeder). Na 2 weken stond ineens de huisarts op de stoep met de mededeling dat mijn laatste uitstrijkje helemaal niet goed was, tot mijn verbazing vertelde hij dat ik 5 jaar terug al Pap3B tot 4 had en nu dus pap5, en kwaadaardig, ik schrok me rot en mijn eerste reactie was, ik had 5 jaar terug geholpen moeten worden. Toen ik 5 jaar geleden een uitstrijkje had laten maken, en na 3 weken en 3 dagen nog geen uitslag had, heeft de doktersassistente voor me uitgezocht waarom het zolang lang duurde, het antwoord wat zei mij gaf en wat zij had gehoord van het lab was, sorry maar we waren het dossier kwijt, maar alles is goed mevrouw heeft uitslag Pap1, dit vertelde ik gelijk aan de huisarts en die wist het gelukkig nog, blijkt dat er 5 jaar geleden helemaal niet naar mijn uitstrijkje is gekeken of een deel is niet nagekeken, ze kunnen er niet meer achter komen (mijn huisarts heeft geeneens een officiële uitslag hiervan op papier ontvangen). De Patholoog die mijn laatste uitstrijkje heeft nagekeken vond het vreemd dat ik in 5 jaar tijd van Pap1 naar Pap5 ben gegaan en heeft toen het uitstrijkje van 1997 weer opnieuw bekeken, zodoende zijn ze er achter gekomen.


Een dag later kan ik in het ziekenhuis terecht voor een onderzoek, daar hebben ze stukjes weggehaald van de baarmoederhals, een dag later belde een andere gynaecoloog met de mededeling kwaadaardig en u wordt binnenkort opgeroepen voor een dagopname, dan gaan we een onderzoek onder narcose doen, die uitslag was stadium 1 wat betekent kleiner dan cm en ik kon dus geopereerd worden. Ben daarna een paar keer in de Daniel den Hoed kliniek geweest voor bloedonderzoek en gesprekken. Op 16 mei ben ik geopereerd, men heeft de techniek wertheim meigs gebruikt, wat inhoud dat ze de baarmoeder en baarmoederhals er uit halen, de top van de vagina en de lymfeklieren in dat gebied. De operatie is vrij vlot verlopen ze hadden verteld 3 a 4 uur uur, maar bij mij maar 2 uur en 40 minuten. Ik heb ook een ruggenprik gehad, ze hebben een slangetje in de rug aangebracht voor de pijnbestrijding na de operatie en ik had een blaaskatheter (supra-pubische) ze prikken dan de blaas aan en daar komt een slangetje aan. Heb een week moeten wachten op de uitslag maar gelukkig bleek alles goed te zijn, en geen nabehandeling nodig te hebben.


Na de uitslag op 24 mei mocht ik van de artsen weer naar huis, maar met de katheter dat lukte de eerste tijd niet zo. Ze zeiden ga jij maar lekker naar huis want dit werkt niet hier, dinsdag 27 mei moest ik terug komen om te kijken of de katheter er uit mocht - helaas niet dus, ik bleef last houden van te veel retentie, maar een week later was het wel goed en mocht de katheter eruit. Ik heb toen nog wel een aantal weken zelf me blaas moeten legen, een week lang iedere dag, dan om de dag enz. Eind Juni nog in de Daniel geweest voor controle en alles goed, de na controle zou men in het Zuiderziekenhuis weer doen. Daar ben ik inmiddels twee keer geweest, alles goed alleen het gesprek met de gynaecoloog liep niet zo lekker, die man verteld je wat en 3 maanden later doodleuk zeggen heb ik niet gezegd of u bent het misschien vergeten, dus dames altijd iemand mee nemen, mijn man is bij alle gesprekken aanwezig geweest en die zegt het zelfde over die man. Nu is mij nooit verteld (ook niet in daniel) dat mijn blaas niet volledig zou kunnen werken, nu voel ik 1x per dag dat ik moet plassen en de rest van de dag maar op je horloge kijken, want ik moet wel om de 3 a 4 uur gaan anders is de kans groot dat ik een blaasontsteking op loopt.


Heb toendertijd ook een gesprek gehad met de patholoog, het blijkt dus dat 20 tot 30% per jaar op de een of andere manier gemist wordt, nu had ik al op het internet gelezen 10%, maar dat lees je niet in de folder die bij de oproep zit, en ook niet in de wel bekende damesbladen die er iedere keer weer aandacht aanbesteden. Heb de patholoog ook het verhaal van 5 jaar geleden verteld en volgens hem raken er bij hem op de afdeling geen dossiers kwijt, nu wie gelijk heeft weet ik niet en het was ook niet te achter halen wie de fout heeft gemaakt, hij heeft wel toegegeven dat het zijn fout was, het blijkt zo te zijn dat alle uitstrijkjes uit Zuid-Holland, in het Zuiderziekenhuis worden nagekeken. Heb inmiddels een schadeclaim bij die meneer ingediend maar dat loopt allemaal nog, laatst toestemming gegeven dat zijn verzekering mijn dossier op mocht vragen bij de huisarts, heb eerst zelf gekeken en kopieën gehad.


Toen ik ongeveer anderhalve week thuis was, is mijn huisarts even langsgekomen om te zien hoe het nu was, hoorde van hem dat de uitslag ineens 6 weken duurt i.p.v. 3 weken een goed excuus hadden ze niet, maar ik weet wel beter.


Het gaat nu redelijk met me, ben in September weer 1x in de week gaan werken als Alfahulp en in oktober weer 2x per week, maar daar ben ik half december mee gestopt omdat ik maar constant moe was, nu heb ik daar nog last van, slik al multivitamine iedere dag anders redt ik het helemaal niet. Een uurtje strijken is al vermoeiend moet daarna echt gaan zitten of liggen, dat is met alles wat ik doe, kom al moe het bed uit en ga er weer moe in, dus ik kijk uit naar de lente en zomer maanden. Geestelijk voel ik me eigen net een jojo, een week goed en weken wat minder.


Ik wil nog wel een tip geven, mocht je een arts treffen waar het niet mee klikt gelijk om een ander vragen, desnoods in een ander ziekenhuis, ik heb nooit goed overweg gekend met de gynaecoloog, naar mijn mening behandelde hij mij als een klein kind, mocht ook nooit iets opzoeken op het internet, hij is de expert en niemand anders, dat is een ding waar hij gelijk in heeft, maar het is nog altijd mijn lichaam en niet het zijne. De vrouwtjes van tegenwoordig zijn iets mondiger geworden dan 10 jaar geleden en zo hoort het ook. Baas over Eigen Lijf.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten