Hoi, ik ben Marianne en 54jr.gehuwd, 3volwassen kinderen, 5kleinkinderen.
Hiep hoi, dacht ik ong. 2.5 jr. geleden eindelijk geen menstruatie's meer. Maar na 2.5 jr. nu onverwachts toch weer een beetje bloedverlies en dat is natuurlijk niet gewoon. Dus heb ik vorige week 24-11-04 om een uitstrijkje gevraagd bij de huisarts. Vanmorgen kreeg ik de uitslag pap4! De huisarts heeft direct een afspraak geregeld, dus kan ik morgen bij een arts op de poli v.h. ziekenhuis terecht.
Ik ben nu best wel een beetje nerveus maar probeer nuchter te blijven. Het loopt geloof ik in 75% van de gevallen goed af, daar houd ik me dus maar het liefste aan vast. Toch gaat er best veel door me heen zoals: ga ik nu mijn echtgenoot bellen, of vertel ik het hem vanavond? Wanneer en hoe en wat vertel ik mijn kinderen? Vrienden?
En toch wel heel stom want zo ver is het nog lang niet maar het flitste toch door me heen: zou ik nu eerder dood gaan dan verwacht? Waar moet ik me op voorbereiden? Via internet en deze site, ben ik gelukkig al weer veel wijzer geworden, dat is fijn want nu weet ik in ieder geval een beetje wat er zoal met me kan gaan gebeuren en wat mogelijk is!
Ik werk partime, maar loop al weer 2mnd. in de ziektewet omdat mijn schildklier niet helemaal goed functioneert,
Deze werkt te langzaam, ben dus sinds kort sub-klinisch hypo, dus ik wordt op dit moment ingesteld op de juiste dosis Tyrax. Ik functioneerde door de hypo klachten al een tijdje niet goed meer op mijn werk, en vroeg mij ook af of ik niet eens naar ander werk uit moest gaan kijken. Maar nu moet ik me daar eigenlijk maar even helemaal niet mee bezig houden, eerst maar beter worden.
Omdat de bloeding begon een week nadat ik met de medicatie was begonnen dacht ik eerst misschien komt het wel daardoor. Uiteindelijk regelt je schildklier je hele hormoon huishouding. Maar tot nu toe hoor ik dat dat niet kan en is het een toevallige samenloop.
Nou het is wel duidelijk dat mijn gedachten nog al door elkaar lopen over van alles en nog wat!
Het is fijn dat ik hier nu gewoon even mijn verhaal kan vertellen om zo mijn gedachten wat te ordenen zonder er direct naasten mee te confronteren! Ik ga er n.l. maar van uit dat dit wel herkenbaar zal zijn voor de andere lotgenoten.
Bedankt voor deze mogelijkheid,
vriendelijke groeten, Marianne
Geen opmerkingen:
Een reactie posten