Hai, Allereerst mijn complimenten over je site, echt geweldig vind ik het. Eindelijk lees ik verhalen waar ik me zo in kan vinden. Tuurlijk kan ik mijn verhaal doen tegen familie,en collega's, maar niemand die me echt begrijpt. De onzekerheid,het wachten en de uitslag...vooral de onzekerheid en het wachten zijn echt killing voor me. Mijn verhaal: Al vanaf het moment dat ik mijn eerste menstruatie kreeg, was het al een vage bedoeling. Ik ben nu 26, en heb al jarenlang last van onregelmatige menstruaties. Niks om me druk over te maken. Sinds een jaar kreeg ik hevige pijnen, bij het vrijen, en tijdens menstruaties. En sinds een aantal maanden had ik zelfs wekelijks mijn menstruatie, en nog meer pijn bij het vrijen. Vond het nu wel tijd om naar de dokter te gaan. De dokter deed een inwendig onderzoek, en vond het verdacht aanvoelen. Myomen dacht hij, en ik werd doorverwezen naar de gynaecoloog."Nee hoor geen myomen en het ziet er allemaal goed uit" Wat was ik opgelucht. Er werdt wel een uitstijkje genomen, en bloed geprikt. Ik ging blij naar huis,en dacht er verder niet overna. Ik moest 4 weken daarna terugkomen. Ik zat daar al lachend in de wachtkamer, te genieten van alle zwangere vrouwen om me heen. Ik zag een assistente voorbij komen met een hele grote microscoop, en een trolley met allemaal "enge" dingen erop. Vol medelijden keek ik de wachtkamer rond, wat had ik een medelij met diegene die dat onderzoek kreeg.... niet weten dat het allemaal voor mij bedoeld was. Ik werd geroepen, en een assistente liep mee de kamer in. Ik heb je 3 weken lang proberen te bellen was het eerste was mijn gyn zei. Ik ging erbij zitten,want tja... je wordt toch alleen gebeld als er iets niet goed is? Pap 3a2 bleek ik te hebben, en ik heb het HPV virus. Ik kreeg een colposcopie,waar ze verdachte plekjes zag... Gelukkig heb ik een hele lieve gynaecoloog die me veel uitleg gaf, en me vertelde dat ik me niet al teveel zorgen moest maken. Over 2 weken moet ik terugkomen voor de uitslagen van de colposcopie en het bloedprikken,omdat er ook twijfels zijn over de werking van mijn schildklier. 2 weken wachten... voor de 1 gaan die zo snel... voor mij is het een living hell. Ben zo zenuwachtig,vooral omdat mijn kinderwens zo groot is. Ik wens andere vrouwen die in de onzekerheid leven veel sterkte. Zou graag mijn ervaring willen delen! De update volgt!
Groetjes Hilda
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten