Ik ben Monique 43 jaar en moeder van 2 kids.
Afgelopen mei is bij mij baarmoederhalskanker geconstateerd na het maken van een uitstrijkje.
De gynaecoloog was optimistisch de kankercellen zaten erg oppervlakkig 2 mm diep, dus hij stelde voor om mijn baarmoedermond onder narcose te schillen en dat zou wel afdoende zijn.Na twee weken kreeg ik de uitslag en twee weken duren dan erg lang, de kankercellen waren niet weg er volgde een conisatie op 6 augustus. De operatie ging niet goed ik had erg veel bloedverlies en moest terug naar de OK en weer onder narcose. Toen ik bijkwam uit de narcose had ik nog meer bloedverlies ik had nog een polsslag van 15 slagen per minuut ze hadden een slagader geraakt, dus weer terug naar de OK ik kwam bij op de intensive care.
Ik kreeg in die nacht een bloedtransfusie van 4 zakken, en ik mocht s,morgens gewoon naar huis, ik was perplex ik voelde mij een zombi, na 2 weken kwam de uitslag ik was vol goede moet maar mijn hoop was snel vervlogen de cellen zaten niet 2 mm diep maar 2,3 cm dan vergaat je wereld. Ik werd doorverwezen naar het LUMC in Leiden voor een Wertheimoperatie, deze operatie is op 29 aug. uitgevoerd het was een zware operatie maar ondanks alles is het toch meegevallen de uitlag was fantastisch ze hebben alles verwijdert en de lymfe waren schoon. Ik heb alleen nog last van extreme moeheid en als ik te veel hooi op mijn vork neem opgezette benen van de lymfeklieren die ze verwijdert hebben en ik ben geestelijk nog een beetje van slag. Maar dat hoort erbij mijn vooruitzichten zijn goed ik moet nog wel binnenkort geopereert worden aan mijn buikwond want de zelfoplossende hechtdraden die ze gebruikt hebben daar ben ik allergisch voor dus mijn wond wil niet dicht omdat de hechtdraden er niet uitwillen.
Ik hoop dat je iets met mijn verhaal kan doen
Groetjes Monique en jij ook veel sterkte in de toekomst
Geen opmerkingen:
Een reactie posten