Margas verhaal (augustus 2003, september 2003, december 2003,

deel 1 (augustus 2003): Met grote belangstelling heb ik de verhalen gelezen. Ook bij mij is op 9 juli geconstateerd dat er kwaaraardige cellen aanwezig waren, op 18 juli is er een conisatie uitgevoerd. Op 6 aug. jl. kregen we de uitslag, het was niet goed, de snijvlakken waren niet schoon. Gevolg, de baarmoeder en de lymfeklieren worden verwijderd op 5 september as. Ik vind het dus allemaal erg spannen en ook wel eng. Hoe gaat de operatie verlopen, hoe lang ben ik in het ziekenhuis, hoe voel ik me daarna. Ik heb ook een docter van 1,5 rondlopen, hoe zal dat gaan. Ik vind het erg fijn om te lezen hoe anderen het ervaren hebben. Groeten Marga

Eerste vervolg (september 2003):
Zo, deel II van mijn verhaal.
Vrijdag 12 sept. jl. ben ik geopereerd, baarmoeder, lymfeklieren en paar hapjes uit de buikwand zijn weggehaald.
De eerste 3 dagen zijn natuurlijk minder prettig, ik ben erg goed verzorgd in het ziekenhuis, ze waren allemaal heel lief voor me. Het herstel ging zo voorspoedig dat ik donderdag de 18e al naar huis mocht. Gaat natuurlijk niets boven Home sweet Home. Lig nu dus lekker thuis, we hebben een bed in de huiskamer gezet zodat ik niet de hele dag boven hoef te blijven. Het lopen en zitten gaat steeds beter, echter mijn conditie is helemaal nul. Vanaf vanavond komt mijn dochtertje weer naar huis, fijn, is een goede afleiding. Woensdag 24 sept. moet ik terug voor de uitslag van de lymfeklieren en buikwand, dat wordt dus duimen. Achteraf is het me allemaal best meegevallen, de pijn vangen ze in het ziekenhuis goed op, je hoeft maar te piepen en je krijgt iets, het op gang komen van de darmen valt niet helemaal mee, eerst diarree vervolgt door een moeilijke stoelgang mede doordat het persen een beetje pijn doet, maar ook dat komt goed. Gelukkig kon ik, zodra de catether verwijderd werd, meteen goed uitplassen, en kon ik na 3 dagen alweer zelf douchen. Het in en uit bed komen is de eerste dagen pijnlijk mede doordat de buikspieren ook doorgesneden zijn geweest, maar elke dag ga je vooruit en gaat het voelbaar beter. Gewoon veel rusten en liggen en je laten verzorgen.
Mischien hebben andere dames die nog voor een operatie staan iets aan mijn verhaal, dat het dus ook allemaal mee kan vallen.
groetjes Marga

Tweede vervolg (december 2003): Zo, dat is lang geleden. Ik kan gelukkig zeggen, dat alles achter de rug is, als alles goed blijft gaan natuurlijk. Ik ben dus op 12 sept. geopereerd, is me allemaal best meegevallen. Het herstel heeft wel lang geduurt, echt 7 weken nodig gehad voordat ik weer een beetje uit de voeten kon. Omdat het gezwel er maar net uit gesneden was, heb ik nog 2 nabehandelingen gehad, 2 x inwendige bestraling van ieders 20 uur,.... dat was wel even een tegenvaller. Ik mocht en kon, vanwege de slangen die inwendig aangesloten zitten, niet draaien of bewegen, heb dus echt 20 uur stil op mijn rug moeten liggen. De bestraling op zich doet geen pijn, het inbrengen van alle slangen, catherter en zo is wel erg vervelend en je krijgt erg last van je rug van het liggen. Maar gelukkig heb ik die behandelingen gehad en nu gaat het goed met me. Ik voel me goed en kan eigenlijk alles weer normaal doen. Zo zie je maar, het kan ook allemaal goed gaan en goed aflopen. ik wil iedereen die dit leest en het zelfde heeft meegemaakt of dit nog moet meemaken heel veel sterkte toewensen en laat nooit de moed zakken. Veel liefs Marga