17 dec 2008

Petra's verhaal (september 2001)

Het begon allemaal heel raar. In augustus 1999 ben ik van mijn vierde kindje bevallen. Na de bevalling bleef ik heel veel bloeden ze vertelde dat ik de helft van mijn bloed was verloren. Dus kreeg ik bloed toe gediend. Nog een paar dagen in het zieken huis gelegen en toen mocht ik naar huis met ons dochtertje.Na zes weken had ik nog steeds bloed verlies maar bij de nacontrole bij de gynaceloog zei hij dat alles er goed uit zag. En dat het nabloeden soms wat langer duurde. Ondertussen was de kleine al vier maanden en ik had nog steeds last van bloed verlies. Dus ik naar de huisarts en die zei omdat het de eerste keer was dat ik borstvoeding gaf je wel eens bloedverlies kon hebben. Zo ben ik dus meerdere malen bij de dokter geweest en telkens kwam er niks uit. Ondertussen was de kleine al 9 mnd en we zouden bijna op vakantie gaan. Het bloeden was nog steeds niet over dus me man zei ga nou naar de dokter en laat ze er nou wat aan doen. Dus ik een afspraak gemaakt en nou maar eens bij onze mannelijke dokter. Hij keek met de eende bek maar kon niks vinden hij stelde voor om twee dagen later het mirena spiraal te gaan plaatsen want dat stopt het bloeden ook wel.
Twee dagen later kwam ik daar dus en hij bracht dus eerst de eende bek in om vervolgens het spiraal in te brengen. Toen hij plotseling iets zag hij zei ik zie het al je hebt een poliep. Hij belde gelijk de gynaceloog op om het die zelfde dag nog te laten bevriezen. Dan konden we tenminste lekker op vakantie. Ik belde die dag gelijk me man en vroeg of hij mee wou naar het ziekenhuis want ik wist niet of het pijn deed. Bij de gynaceloog aangekomen moest ik in de stoel gaan liggen en hij ging even kijken. Toen hij aan het kijken was zag ik al aan zijn gezicht dat het niet goed was. Hij haalde er een stukje uit en zei mevrouw u heeft kanker en door mijn jarenlange ervaring zie ik ook dat het kwaadaardig is. Ik was natuurlijk helemaal van de kaart en mijn man ook. `sAvonds is onze dokter nog geweest die was erg geschrokken en zei dat ze hier nooit aan had gedacht omdat ik nog maar 27 was en het op deze leeftijd niet zo vaak voor komt. We werden naar huis gestuurd en een week later kregen we de officieele uitslag. Daarna werden we doorgestuurd naar het AMC want bij ons ziekenhuis werden deze operaties niet gedaan. In het AMC hadden we een hele aardige gynaceloog die ons geruststelde en vertelde dat het meestal wel goed te behandelen was. In juni moest ik terug komen voor onderzoek onder narqosen zo konden ze kijken of ik wel geopereerd kon worden.
Gelukkig ik kon geopereerd worden nu was alleen het afwachten wanneer er plaats was. Het heeft nog ruim anderhalve maand geduurd voordat de operatie was. Maar op 23 juli 2000 moest ik naar het ziekenhuis voor de opname en op 25 juli werd ik geopereerd de operatie duurde 6uur. Daarna voelde ik me erg beroerd en had veel napijn. Ze hebben me lymfklieren, baarmoeder, baarmoederhals en al het omliggende weefsel weg gehaald ook hebben ze me schede ingekort. Na viertien dagen kwam de uitslag van me lymfeklieren erzat geen uitzaaiing in de klieren alleen wel in een lymfebaan. Dus ik moest ook nog nabehandeld worden ik zou in totaal 30 bestralingen krijgen. Op 9 augustus mocht ik weer naar huis om te herstellen.
In oktober werd ik opgeroepen voor de bestralingen dat was allemaal erg vermoeiend. Ik had veel bijwerkingen. Het is nu ondertussen een jaar geleden en alles gaat gelukkig weer helemaal goed. Tot nu toe ben ik nog steeds schoon dus hopen dat dat zo blijft.



Groetjes

Petra

Geen opmerkingen:

Een reactie posten