Dit is mijn verhaal over mijn onzekerheid over het uitstrijkje, de uitslag en wat de toekomst zal brengen voor mij en mijn gezin..
Ik ben Lidia, getrouwd, op dit moment net 40 jaar geworden. Moeder van 5 kinderen, 3 jongens 20, 15 en 10 jaar oud, 2 meisjes 14 en 11 jaar oud. In April van dit jaar werd ik opgeroepen voor een uitstrijkje. De uitslag daarvan was niet goed pap 3a volgens de huisarts kon dit niet zoveel kwaad, het waren alleen onrustige cellen. Ik moest na een halfjaar terug komen voor een nieuw uitstrijkje. Maar voor het zover was, kreeg ik van allerlei klachten. Buikpijn, van binnen uit steken dus. Ik had blaasontsteking gehad, en ik dacht dat hij weer terug was. Ik heb in totaal in 4 maanden 3 keer blaasontsteking gehad. Een paar weken geleden dus ook weer. Weer klachten, ik naar de huisarts en ja hoor het was weer zover. Ik kreeg een kuurtje, maar de pijn bleef. Ook heb ik last van tussentijds bloedverlies, gewoon tussen de menstruatie door dit zijn bloedingen van 1 a 1 ½ dag en best hevig. Maar soms ook naar het vrijen, dit zijn kleine bloedinkjes niet de moeite waard.. Ik weer naar de huisarts een nieuw onderzoek wees aan dat ik geen blaasontsteking had, maar de urine bevatte bloed waardoor hij in het ziekenhuis op kweek werd gezet, na een week kreeg ik hiervan de uitslag, er zaten inderdaad bacteriën in. Weer een kuur gekregen. En tevens een afspraak gemaakt om te vragen waarom ik zo vaak blaasontsteking had, en gelijk een uitstrijkje. Dat uitstrijkje maken ging een stuk moeilijker als een half jaar geleden. Mijn baarmoedermond was helemaal weggezakt waardoor de huisarts een andere eendenbek moest gebruiken om er bij te kunnen. Volgens de huisarts zag de baarmoedermond er niet verontrustend uit. Maar de huisarts voelde wel iets. Een myoom dacht ze. Maak maar een afspraak bij de gynaecoloog zei ze. Dat had ik gedaan daar mag ik 12 november naar toe. De uitslag van mijn uitstrijkje zou langer op zich laten wachten, maar ondertussen heb ik steken onderin, het gevoel van weer blaasontsteking te hebben. Ik verlies ontzettend veel bloed in de eerste 2 a 3 dagen van de menstruatie. Dat is nog niet met 3 maandverbanden tegelijk op te vangen. De uitslag van mijn uitstrijkje was weer 3a, geen verontrusting vond de huisarts. Maar ja toch wel iets om even na te laten kijken. Dus maak maar een afspraak zei ze, dat had ik toch al gedaan.. daar had ze zelf om gevraagd. Even goed vind ik 12 November ontzettend lang weg. Ik denk nergens anders meer. Ondanks dat het niets ernstig hoeft te zijn lees ik toch links en rechts verhalen van mensen die ook 3 a hadden en alsnog bij onderzoek kanker bleken te hebben. Ik zal niet zeggen dat ik dat heb, maar het maakt me wel angstig. Ik moet goed mijn verhaal doen over 2 weken om die gynaecoloog toch wel duidelijk te maken wat ik allemaal mankeer en last van heb.
Ik ben Lidia, getrouwd, op dit moment net 40 jaar geworden. Moeder van 5 kinderen, 3 jongens 20, 15 en 10 jaar oud, 2 meisjes 14 en 11 jaar oud. In April van dit jaar werd ik opgeroepen voor een uitstrijkje. De uitslag daarvan was niet goed pap 3a volgens de huisarts kon dit niet zoveel kwaad, het waren alleen onrustige cellen. Ik moest na een halfjaar terug komen voor een nieuw uitstrijkje. Maar voor het zover was, kreeg ik van allerlei klachten. Buikpijn, van binnen uit steken dus. Ik had blaasontsteking gehad, en ik dacht dat hij weer terug was. Ik heb in totaal in 4 maanden 3 keer blaasontsteking gehad. Een paar weken geleden dus ook weer. Weer klachten, ik naar de huisarts en ja hoor het was weer zover. Ik kreeg een kuurtje, maar de pijn bleef. Ook heb ik last van tussentijds bloedverlies, gewoon tussen de menstruatie door dit zijn bloedingen van 1 a 1 ½ dag en best hevig. Maar soms ook naar het vrijen, dit zijn kleine bloedinkjes niet de moeite waard.. Ik weer naar de huisarts een nieuw onderzoek wees aan dat ik geen blaasontsteking had, maar de urine bevatte bloed waardoor hij in het ziekenhuis op kweek werd gezet, na een week kreeg ik hiervan de uitslag, er zaten inderdaad bacteriën in. Weer een kuur gekregen. En tevens een afspraak gemaakt om te vragen waarom ik zo vaak blaasontsteking had, en gelijk een uitstrijkje. Dat uitstrijkje maken ging een stuk moeilijker als een half jaar geleden. Mijn baarmoedermond was helemaal weggezakt waardoor de huisarts een andere eendenbek moest gebruiken om er bij te kunnen. Volgens de huisarts zag de baarmoedermond er niet verontrustend uit. Maar de huisarts voelde wel iets. Een myoom dacht ze. Maak maar een afspraak bij de gynaecoloog zei ze. Dat had ik gedaan daar mag ik 12 november naar toe. De uitslag van mijn uitstrijkje zou langer op zich laten wachten, maar ondertussen heb ik steken onderin, het gevoel van weer blaasontsteking te hebben. Ik verlies ontzettend veel bloed in de eerste 2 a 3 dagen van de menstruatie. Dat is nog niet met 3 maandverbanden tegelijk op te vangen. De uitslag van mijn uitstrijkje was weer 3a, geen verontrusting vond de huisarts. Maar ja toch wel iets om even na te laten kijken. Dus maak maar een afspraak zei ze, dat had ik toch al gedaan.. daar had ze zelf om gevraagd. Even goed vind ik 12 November ontzettend lang weg. Ik denk nergens anders meer. Ondanks dat het niets ernstig hoeft te zijn lees ik toch links en rechts verhalen van mensen die ook 3 a hadden en alsnog bij onderzoek kanker bleken te hebben. Ik zal niet zeggen dat ik dat heb, maar het maakt me wel angstig. Ik moet goed mijn verhaal doen over 2 weken om die gynaecoloog toch wel duidelijk te maken wat ik allemaal mankeer en last van heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten