17 dec 2008

Ellen's verhaal (augustus 2006)

Hoi Christine,
Gisteravond kwam ik bij toeval op jouw site terecht en was verbaasd alle verhalen over jonge vrouwen te lezen die baarmoederhalskanker hebben of hebben gehad. Zoals waarschijnlijk wel meer vrouwen dacht ik bij een uitzonderingsgroep te horen, want dat was wel wat ik het afgelopen jaar steeds hoorde: Voor deze vorm ben je als 44 jarige ' te jong'.
Op 30 mei 2005 werd bij mij baarmoederhalskanker geconstateerd, na een uitstrijkje met als uitslag pap 0 (dus niet bekend) en daarna een poging tot een uitstrijkje met als gevolg een enorme bloeding. Op dat moment had de huisarts al een onheilspellend voorgevoel. In de weken erna ging ik door de mallemolen van onderzoeken in het AMC, waaronder ook een MRI scan. Bij toeval werd daar helaas nog een tumor ontdekt in de dikke darm. Deze stond helemaal los van de baarmoederhalstumor. Ik schrijf helaas, maar eigenlijk is het mijn geluk geweest dat het op tijd is ontdekt. Uiteindelijk heb ik 9 uur op de operatietafel gelegen en hebben ze beide tumoren kunnen verwijderen, d.m.v. een wertheimoperatie en een gedeelltelijke verwijdering van de dikke darm. ( De avond voor de operatie had ik steeds het gevoel dat ik vroeg moest gaan slapen omdat ik de volgende dag hard aan het werk moest.)
Er zijn 10 lymfeklieren verwijderd rondom de baarmoeder en gelukkig bleek daar alles vrij van uitzaaiingen te zijn. Jammer genoeg gold dat niet voor 1 lymfeklier naast de dikke darm, waar een klein ' friemeltje van een uitzaaiing ' zat, zoals de chirurg het vertelde. Dat betekende voor mij dat ik chemokuren kreeg, gelukkig in mijn eigen woonplaats. Ik woon met mijn gezin (man, 2 jongens van 4 jaar en 2 katten van 12 jaar) in Deventer. Het kwam er op neer dat ik in principe iedere 2 weken 3 dagen aan het infuus moest, 12 maal. Nogmaals: dit was een chemo gericht op de darmkanker en had dus niets uit te staan met de baarmoederhalskanker.
Door omstandigheden (2 wekelijks werd 3 wekelijks en uiteindelijk na 8 x kreeg ik de laatste 4 kuren in tabletvorm) heb ik mijn laatste kuur op 5 mei 2006 gehad; dus eigelijk nog maar heel kort geleden afgerond.
Als ik terugkijk op het afgelopen jaar dan is het als in een roes aan mij voorbij gegaan. Ik ben niet zo'n type dat gelijk allerlei informatie wil verzamelen. Ik ben dat jaar bezig geweest om mijn hoofd boven water te houden en te zien overleven. Mijn gezin draaiende te houden. En nu een jaar later besef ik pas wat een impact deze ziekte op mij heeft gehad. Eindelijk ben ik er aan toe om alles te willen weten en een site als deze op te zoeken. En wat de mensen in mijn naaste omgeving al hadden gedaan, doe ik nu pas: mijn verdriet aangaan, er doorheen te gaan, alles proberen te een plekje te geven. Je hebt tenslotte het leven even heel diep in de ogen gekeken.
Maar ook ondervind ik nog steeds problemen van de operatie: zo voel ik pas erg laat aandrang om te plassen en als het gevoel er dan is moet ik naar het toilet rennen met mijn benen zowat tegen elkaar. Hiervoor bezoek ik nu een bekkenfysiotherapeute. Wat ik ook jammer vind is een hele droge schede tijdens het vrijen. Natuurlijk zijn er allerlei middeltjes te krijgen hiervoor, maar het heeft ook te maken met opwinding en plezier. Nu las ik ergens dat ze in Leiden hier een onderzoek naar doen. Kortom: Ik ben nog wel even bezig met de nasleep van alles. Maar het is het dubbel en dwars waard, want in feite ben ik eigenlijk een enorme mazzelkont.
Ik wens alle vrouwen die met deze of met andere vormen van kanker te maken krijgen, enorm veel kracht toe.
Veel groeten van Ellen

Geen opmerkingen:

Een reactie posten