Joyce's verhaal (oktober 2007)

Hoi,
Ik stond bij de kassa van de supermarkt en mijn telefoon ging. Ik liep vlug naar buiten, het was de arts uit het ziekenhuis en hij had slecht nieuws.
PAP4, daar sta je dan 26 jaar en je wereld stort in. (2 oktober 2007, 17.15uur)
Onderweg naar huis belde ik mijn moeder, toen ik haar stem hoorde kwam het besef van hoe erg het de situatie was.
Al enige maanden had ik last van vaginale klachten en jeuk, mijn huisarts nam mijn absoluut niet serieus en stuurde mij telkens met vaginale capsules naar huis, onder het mom het zal wel een schimmelinfectie zijn.
Augustus 2007 kwamen mijn vriend en ik terug van een vakantie in Mexico. Ik las toen een krantenartikel over het vaccin tegen baarmoederhalskanker. Er stond in dat vrouwen in het oosten van het land, waar ik vandaan kom, slecht geinformeerd zijn en dat het Radboud Ziekenhuis zou beginnen met een voorlichtingscampagne. Na het lezen van het artikel, twijfelde ik geen moment en belde voor meer informatie naar het ziekenhuis. Een tijdje later kreeg ik mijn informatiegesprek met een hele lieve gynaecoloog. Er is weinig bekend over de werking van het vaccin bij vrouwen op mijn leeftijd, vaccineren is beter voordat je sexueel actief wordt, maar ik had zo iets van baat het niet dan schaad het niet. Eerst werd er een uitstrijkje gemaakt en na 3 weken zou ik dan de uitslag krijgen, als deze goed zou zijn mocht ik beginnen met vaccineren. Zover is het niet gekomen het recept zit nog in mijn agenda en zal daar ook altijd blijven het herinnert mij aan een tijd waarin ik een hoop geleerd en ervaren heb.
2 dagen na het telefoontje van de arts zat ik bij hem, er werd onderzoek gedaan, hieruit bleek dat een colposcopie onder algehele narcose moest plaatsvinden omdat ik helemaal vol zat met fout weefsel (het bekende witteweefsel wat opligt als er een soort azijn overheen gespoten wordt)
1 week later was het zover, de operatie was heftig en pijnlijk, veel spanning en angst kwam er bij mij los toen ik wakker werd.
1 week later de uitslag, het weggehaalde weefsel bevat geen kanker, ik blijf onder controle.
Zo ben je ineens ziek en zo ben je ineens weer beter.
Het is nu iets meer als een jaar geleden dat het geconstateerd werd, ik heb geen controles meer en ben weer helemaal beter.
De impact op mijn leven is groot geweest, de arts vertelde mij namelijk, als je het niet ontdekt had, was je geen 30 jaar geworden.
Ik heb een 2e kans gehad en wil iedere vrouw vanaf 20 jaar aanraden jaarlijks een uitstrijkje te maken! Het kan je leven redden.
Dit was in vogelvlucht mijn verhaal, de periode is voor mij heel moeilijk geweest. Het heeft mij verandert in mijn denkwijze en de manier waarop ik in het leven sta.
CARPE DIEM!
Veel liefs Joyce